Przystań Królewska – historyczny obszar portowy Kopenhagi
Teren wojskowy i pierwsza promenad
Nazwa Langelinie pochodzi z połowy XVII wieku, gdzie odnosiła się do idyllicznej ścieżki wzdłuż wybrzeża Sund, która okrążała cytadelę Kastellet i prowadziła w kierunku pieca do wypalania wapna na północ od miasta. Przez długi czas odcinek ten był terenem wojskowym, do którego ludność cywilna nie miała swobodnego dostępu. Na mocy, ogólnego rozkazu z 1819 r. żołnierze byli zobowiązani do „polewania wodą głowy i piersi oraz schładzania stóp w wodzie”.
W końcu zbudowano nadmorską promenadę i park dla burżuazji, ale z dostępem tylko po uiszczeniu myta, aby nie wpuszczać do niego bardziej pospolitych ludzi. Dopiero publiczne powstanie w 1848 r. sprawiło, że teren ten stał się otwarty dla wszystkich.
Okolica portowa i druga promenada
Rozbudowa miasta i postępująca industrializacja szybko dały do zrozumienia, że port miejski staje się zbyt mały, a jednocześnie powrócono do starych planów stworzenia wolnego portu. W planie z 1862 r. zdecydowano się na przekopanie terenu, aby umożliwić dostęp największym statkom oceanicznym i wykorzystać usunięte materiały na wysypiska wzdłuż wybrzeża. Propozycja, aby cały Ameger stał się strefą wolnocłową, została odrzucona, a zamiast tego zdecydowano o utworzeniu wolnego portu na obszarze na północ od Kastellet, w miejscu promenady Langelinie. Do rozpoczęcia prac skłoniła Niemcy budowa Kanału Kilońskiego, która rozpoczęła się w 1887 roku i zagroziła pozycji Kopenhagi. W 1894 roku prace zostały zakończone i Kopenhaga zyskała całkowicie nowe nabrzeże portowe. Stara nadmorska promenada z mieszczańskimi rezydencjami zamieniła się w ruchliwą ulicę Strandboullevarden, położoną kilkaset metrów w głąb lądu, a plaża, na której żołnierze musieli schłodzić stopy, zamieniła się w baseny portowe. Langelinie stała się teraz molo po drugiej stronie owego basenu portowego.
Front portowy biegnie od fontanny Gefion, która jest największą fontanną w Kopenhadze, aż do zewnętrznego molo i magazynu Dahlerup. Gdzieś mniej więcej na środku promenady siedzi Mała Syrenka, spoglądając rozmarzonym wzrokiem w stronę brzegu. Długość nadbrzeża, to około 2 km.
Jest to bardzo głęboki basen, a co za tym idzie, mogą tu cumować bardzo duże statki oceaniczne. Większość statków wycieczkowych, przypływających do Kopenhagi cumuje również przy przystani Langelinie. Zaczynając spacer od całkiem przyjemnego portu jachtowego można wybrać dwa kierunki. Idąc w lewo dotrzemy na cypel Langelinie, który jest punktem spotkań mieszkańców, głównie dzielnicy Østebro. Promenada słynie również z wielu sklepów outletowych. Można wybrać się więc na shopping w Langelinie Outlet, po czym napić się kawy lub zjeść w lokalnych kafejkach. Idąc w prawo dotrzemy do najbardziej rozpoznawalnej atrakcji Kopenhagi – Den Lille Havfrue/ posąg Małej Syrenki.
Langelinie jest popularnym miejscem wycieczek i rekreacji od XIX wieku. Odwiedzający mogą cieszyć się malowniczym spacerem wzdłuż wody z widokiem na port, gdzie znajduje się wiele ciekawych atrakcji Kopenhagi: Przystań Langelaine, Molo Langelaine/ Królewskie molo, Pawilony królewskie, Park Langelinie, Kastellet – cytadela, Kościół św. Albana , Gefionspringvandet – Fontanna Gefiony, Siedziba firmy Mærsk, Pałac Amalienborg, Amaliehaven – Ogrody Królewskie, Marmorkirken – Kościół Marmurowy.
Park Langelinie (duń. Langelinieparken) znajduje się na wschód od centrum miasta. Rozciąga się od Esplanaden na południu do przystani Langelinie i podstawy molo Langelinie na północy. Formalnie obejmuje ona Kastellet, chociaż ta strona jest ogólnie określana pod własną nazwą. W parku znajdują się liczne pomniki, budynki, przystań, posągi i plac zabaw. Wśród nich znajdują się Fontanna Gefion, Kolumna Ivara Huitfeldt i Mała Syrenka. Park ten jest jednym z najbardziej popularnych miejsc wypoczynku zarówno dla mieszkańców Kopenhagi, jak i turystów odwiedzających to piękne miasto. Park Langelinie oferuje przyjemne alejki spacerowe wzdłuż nabrzeża, gdzie można podziwiać piękno Morza Bałtyckiego oraz żeglarską atmosferę miasta. W parku znajdują się również liczne ławki oraz zielone przestrzenie, idealne na piknik lub relaks w cieniu drzew.
Wiosną kwitną tutaj drzewa wiśni japońskiej – jest ich aż 200! Urządź sobie piknik pod różowym, kwiecistym dachem. Co roku też pod koniec kwietnia odbywa się tutaj Kopenhaski Fetiwal Sakury, celebrujący japońską kulturę.
Pawilon Langelinie – Langelinie Pavilion
Pawilon Langelinie (duń. Langeliniepavillonen), to miejsce położone jest w nabrzeżu Langeline Charakteryzuje się szklaną ścianą wspartą na stalowych filarach, oferującą panoramiczny widok na nabrzeże Kopenhagi Wnętrze prezentuje duński design z mozaikami Else Alfelt i pierwszą instalacją lamp Artichoke autorstwa Poula Henningsena.
Budynek stanowi przełom w duńskiej architekturze, łącząc konstrukcję z żelbetu z modernistycznymi zasadami inspirowanymi przez Mies van der Rohe.
Po zniszczeniu poprzedniego pawilonu przez siły niemieckie w 1944 roku, architekci Eva i Nils Koppel zaprojektowali obecną strukturę ukończoną w 1958 roku. W 2006 roku został wpisany do duńskiego rejestru budynków i miejsc chronionych przez Duńską Agencję Dziedzictwa Dla budynku zaprojektowano lampę PH Artichoke firmy Poul Henningsen.
Pawilon posiada trzy piętra o różnej pojemności, nadające się na różne wydarzenia od kameralnych spotkań po duże konferencje.
Architektura:
Projekt obecnego pawilonu Langelinie jest inspiracją Miesa van der Rohe i amerykańskiego modernizmu. Budynek składa się z trzech objętości podobnych do pudełek. Niski parter jest zbudowany w żelbetu i jest zamknięty w wąskich, wysoko umieszczonych poziomych oknach. „Płynące” główne piętro jest znacznie większe i wyższe niż parter. Mierzy około 30 na 30 metrów i ma ścianę osłonową w szkle z cienkimi, zewnętrznymi stalowymi filarami. Górne piętro jest ponownie mniejsze i niższe niż główne piętro. Otwiera się na wąski balkon na wschód.
Pas drogowy przechodzi pod głównym parkietem na wschodniej stronie budynku, w którym znajduje się duża werana.
Budynek został wpisany do duńskiego rejestru chronionych budynków i miejsc przez Duńską Agencję Dziedzictwa w dniu 24 lipca 2005 r.
Historia:
W 1884 roku „Duńskie Stowarzyszenie Żeglarstwa” (Dansk Forening for Lystsejlads) wybudowało przy Langelinievej restaurację dedykowną żeglarzom cumującym w kopenhaskim porcie. Na uwagę zasługuje fakt, iż był to pierwszy w Kopenhadze budynek, przeznaczony dla żeglarzy.
Pavillon powstał na starej reducie, zwanej Pinnebergs Reduit. Służyła ona od 1805 roku jako miejsce kwarantanny dla marynarzy, którzy przybywali z krajów dotkniętych chorobami zakaźnymi. To właśnie w niej, w izolacji poddawani byli obserwacji i ewentualnemu leczeniu.
W 1884 roku wybudowano lokal według projektu Vilhelma Dahlerupa. Był to, jak wynika z rysunków, przepiękny drewniany budynek. Na parterze mieściła się restauracja, natomiast na piętrze pokoje dla gości. Najpopularniejszy był pokój w wieży, z którego okien rozciągał się widok na port. Niestety w 1902 roku Pavillon strawił pożar.
W jego miejscu wybudowano położony trochę bliżej Langelinie, drugi Pavillon. Zaprojektowany przez architekta Fritza Kocha budynek posiadał dwie wieże w rogach. W jednej z nich mieściła się sala kopułowa przeznaczona dla dżentelmenów z „Kongelig Dansk Yachtklub” oraz lokale klubowe w najlepszym stylu. Na parterze znajdowała się ogromna, restauracja, mogąca śmiało pomieścić trzystu gości. Salę balową o powierzchni 1000 metrów kwadratowych zdobiły zwisające z sufitu, kute w żelazie żyrandole. W dolnej części lamp wykuto łodzie wikingów, zwierzęta morskie i ryby.
Przez czterdzieści dwa lata swego istnienia budowla Kocha była uwielbianym miejscem spotkań Kopenhażan. To tutaj organizowano wszelkiego rodzaju spotkania, zarówno rodzinne jak i oficjalne czy biznesowe.
Niestety to właśnie ta popularność w czasie niemieckiej okupacji przyczyniła się do zniszczenia tego miejsca. Z rozkazu Hitlera 11 czerwca 1944 roku Pavillon wyleciał w powietrze. Był to odwet nazistów za akcje sabotażowe duńskiego ruchu oporu.
Po wyzwoleniu mieszkańcy Kopenhagi zaczęli coraz częściej wspominać o potrzebie odbudowania Pavillonu. Kultowe dla wielu miejsce chciano wznieść w tym samym stylu. Niestety w 1954 roku w konkursie architektonicznym, właściciel gruntu, którym była gmina Kopenhaga, wyłoniono zwycięski projekt. Autorem tej porażki było małżeństwo Eva i Niels Koppel.
W 1958 roku otwarto nową, trzecią już w historii restaurację Pavillon. Gustowne wieże i stylowe żyrandole zastąpiła metalowo – szklana, funkcjonalistyczna budowla, mogąca pomieścić tysiąc gości.
Opinie:
Pawilon Langelinie jest obecnie wykorzystywany jako miejsce organizacji wesel, spotkań, konferencji i innych wydarzeń.
„Langelinie Pavilion, położony w samym sercu Kopenhagi, oferuje unikalne połączenie nowoczesnych udogodnień i historycznego uroku. Z zapierającym dech w piersiach widokiem na morze i zieloną okolicę, jest to miejsce na niezapomniane spotkania, konferencje i imprezy firmowe.
Niestety jedyne co tu się zgadza, to fakt, że z restauracji są zapierające dech widoki. Niestety nie można tego powiedzieć patrząc na budynek z zewnątrz. No cóż ” de gustibus non disputandum est”…
Przystań królewska
To miejsce, z którego Duńska Królowa (lub rodzina królewska) wypływa lub przybywa ich królewskim statkiem „Danebrog”.
Można zobaczyć pomosty z koroną. Najlepiej widoczne z łodzi.
Pawilony królewskie/ Declusive pavilioner – atrakcja na Nordre Toldbod
Pawilony znajdują się w bezpośrednim sąsiedztwie molo promowego Nordre Toldbod, bezpośrednio przy nadbrzeżnej promenadzie, która charakteryzuje się malowniczym położeniem przy porcie. Ich dziedzictwo architektoniczne i znaczenie historyczne sprawiają, że są popularnym miejscem fotograficznym i uroczym postojem na spacerze wzdłuż portu. Imponują swoją specjalną architektką w stylu klasycznym, który charakteryzuje się elegancją i prostotą. Fasady są bogato zdobione i odzwierciedlają historię królewską. Chociaż pawilony wyglądają raczej na małe i zwarte z zewnątrz, promieniują szczególną godnością, która idealnie pasuje do historycznej atmosfery portu. Dziś pawilony są wykorzystywane przede wszystkim jako tło dla wydarzeń kulturalnych i jako punkt widzenia. Oferują one malowniczy widok na port i zapraszają do cieszenia się chwilą spokoju w środku tętniącego życiem otoczenia.
Amaliehaven – Ogrody Królewskie
Pomiędzy fontanną, rzeźbami, drzewami i kwiatami można dostrzec wodę, łodzie i imponującą operę. Amaliehaven został otwarty w 1983 roku i jest jednym z najmłodszych parków w Kopenhadze. Ogród to prezent od A.P. Møller Fonden ( fundacji firmy Mærsk) i został zaprojektowany przez belgijskiego architekta krajobrazu Jeana Delogne. Włoski rzeźbiarz Arnaldo Pomodoro stworzył cztery przyciągające wzrok kolumny z brązu, fontannę pośrodku i kaskadowe fontanny po bokach.
W ogrodach rosną rośliny odporne na morski klimat. Zajęło sporo lat, aby ogród stał się tak bujny jakim widzimy go dziś.
Siedziba firmy Mærsk
Mærsk to największa na świecie firma operującą statkami kontenerowymi. Firma jest w posiadaniu około 600 kontenerowców i zatrudnia ponad 80.000 ludzi.
Siedzibę Mærsk’a określa się jako Huset med de blå øjne – Dom z niebieskimi oczam
Terminal rejsowy w Kopenhadze
Kopenhaga jest ważnym miastem portowym nad Morzem Bałtyckim. Dla statków wycieczkowych w rozległym porcie miasta znajdują się trzy terminale rejsowe w Kopenhadze. Informacje o dokładnym nabrzeżu własnego statku wycieczkowego można znaleźć w sekcji „Statki w porcie” na stronie internetowej portu w Kopenhadze-Malmö. Firma zarządza również portami w Malmö i Visby.
Większość statków wycieczkowych cumuje dziś przy jednym z trzech nowoczesnych terminali wycieczkowych w Kopenhadze (nabrzeże nr 331, 332 i 333) na Oceankaju. Nabrzeża przy tradycyjnym Langeliniekaju (nabrzeże nr 190-198) nie są już tak zatłoczone jak kiedyś. Tylko małe statki wycieczkowe mogą kierować się do nabrzeża Nordre Tolbod (nabrzeże 177), które znajduje się blisko centrum. Aby samodzielnie zaplanować dzień w Kopenhadze, warto znać miejsce do cumowania
Terminal rejsowy Nordre Tolbod
To nabrzeże o numerze 177 znajduje się w pobliżu Małej Syrenki i twierdzy Kastellet i niestety można je zwiedzać tylko małymi statkami wycieczkowymi. Cumują tu więc głównie mniejsze luksusowe statki wycieczkowe. Z Nordre Tolbod można zwiedzać Kopenhagę na piechotę. Najbliższa stacja metra znajduje się przy Marmurowym Kościele (Frederiks Kirke). Idziesz około 900 metrów. Portowy przystanek autobusowy o tej samej nazwie oddalony jest od obiektu o zaledwie 200 metrów. Jeśli dobrze poruszasz się pieszo, nie potrzebujesz żadnych środków transportu.
Terminal rejsowy Langelinie
Niektóre statki wycieczkowe cumują przy tradycyjnym nabrzeżu Langeliniekaj (nabrzeże nr 190-198) w zasięgu wzroku Małej Syrenki. Ale nie tak wiele statków jak wcześniej. W zależności od wielkości statku, przy nabrzeżu o długości około 800 metrów mogły cumować dwa do trzech statków wycieczkowych. Ale dziś tak nie jest. Nie ma terminalu rejsowego w Kopenhadze. Zamiast tego znajdziesz stoiska Informacji Turystycznej w Kopenhadze. Jeśli chcesz, możesz stąd dotrzeć pieszo do wielu zabytków Kopenhagi.
Terminal rejsowy Oceankaj
Oceankaj Cruise Terminal został oddany do użytku w 2014 roku i obecnie obsługuje większość wszystkich zawinięć statków. Składa się z trzech miejsc do cumowania i trzech nowoczesnych (identycznych) terminali rejsowych w Kopenhadze ze wszystkimi udogodnieniami. Terminale nazywane są po prostu Oceankaj Terminal 1, 2 lub 3. Nabrzeża mają numery 331, 332 i 333. Niestety, ten nowoczesny port wycieczkowy znajduje się stosunkowo daleko w Porcie Północnym. Na przykład plac Kongens Nytorv oddalony jest o 7 kilometrów. Środek transportu jest więc absolutnie niezbędny, jeśli chcesz zwiedzać Kopenhagę na własną rękę. Zazwyczaj kursuje autobus wahadłowy firmy spedycyjnej.
Copyright © 2020 Stefan Guide
